Με τρομάζει το ρολόι απέναντι,
μετρά τα δευτερόλεπτα.
Παίρνω το πανωφόρι
λέγοντας τρεις Φορές «παραιτούμαι»
κι ανοίγω την πόρτα, ένα βουνό από μορφές
με παρασύρει,
Παλεύω λίγο σιγοτραγουδώντας το εμβατήριο,
μα είμαι πια στην γωνιά.
Μια σκιά Μεγαλόχαρη, ορμά στο πρόσωπο μου,
ουρλιάζοντας ένα σκονισμένο όρκο.
Ανοίγει μπροστά μου « τα πιστεύω».
Η ματαιότητα του εφήμερου λέει απλά,
δεν έχεις να πας πουθενά.
Ελπίδα Σόλου
