Οι στιγμές ξεψυχούν, καθώς τα τρένα χάνονται
στον ορίζοντα,
οχλαγωγία και μπερδεμένη σκέψη.
Εικόνες που ήρθαν να με δέσουν ένα κόμπο.
Τα μάτια, αγγίζουν μια το χώμα μια τον
ουρανό,
τα πόδια ανάλαφρα, δίχως δρόμους επιστροφής,
αιωρούνται στο παράλογο.
Το αντίο στέκει απρόσωπο,
άγονες κινήσεις κυματίζουν τον αποχωρισμό.
Ελπίδα Σόλου
