Βγες
λέξη, σε ακολουθεί κραυγή για βοήθεια.
Έφυγαν
όλοι, σώπασαν όλα.
Όλοι τρέχουν να σωθούν απ τη μαυρίλα που
απλώνει η ανάσα μου.
Τρελαίνεται το μυαλό, το σαρώνει η σιωπή του ρολογιού, όλα σταμάτησα ,
Πιο κάτω δεν πάει, ίσως τώρα είναι η στιγμή να ανεβώ.
Κάτι μέσα μου φωνάζει λίγο ακόμα, λίγο ακόμα, να πεθάνει κι τελευταίος ήχος
Θεέ ....
Θεέ του παιδιού που πίστευε, Θεέ του λευκού, που πήγες ποιον έσωσες,
ποιόν εγκατέλειψες για πάντα.
Γύρισε, θα σου πω για μισοτελειωμένα θαύματα, για σωστές πορείες,
για προσευχές, μ ακούς ...
Ορκίζομαι θα ξανά προσευχηθώ ...
Θα υπάρχουν ευχαριστώ απ αυτά που λατρεύεις.
ΚΑΙ ΦΟΒΟΙ ΑΠΟ ΑΥTΟΥΣ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΖΕΙΣ
